Մի անգամ մկները ժողով արեցին, քանի որ ցանկանում էին ազատվել կատվից: Մկներից մեկը ասաց, որ կարելի է զանգակ կախել կատվի վզից, որ հենց զանգի ձայնը լսեն արագ խախչեն: Բոլոր մկները ուրախությամբ համաձայնեցին, բայց նրանցից մեկը ասաց, որ լավ միտք է, սակայն նրանցից ո՞վ է զանգակը կախելու կատվի վզից, և բոլորը լռեցին:
ԱԳԱՀ ՄԱՐԴԸ
Ագահ մարդը Աստծուց խնդրում էր, որ նա ինչին դիպչի ոսկի դառնա: Աստված կատարեց նրա խնդրանքը: Ագահը դանակը վերձրեց որպեսզի հաց կտրի, բայց և՛ դանակը, և՛ հացը ոսկիդարձան: Հետո նա սարսափած վազեց ջուր խմելու, բայց կրկին և՛ ջուրը, և՛ բաժակը դարձան ոսկի: Նա փոշմանած Աստծուց խնդրեց, որ ետ վերձնի իր ցանկությունը, բայց Աստված նրան չխղճաց և նա մհացավ անօթի և ծարավ:
Այս առակներից սովորեցի հետևյալը, որ մարդ չպետք է լինել ագահ և պետք է բավարարվի այն ինչ ունի : Կարող է իհարկե ձգտել ունենալ ավելին, բայց ոչ ագահ տարբերակով՝ այն իր քրտնաջան աշխատանքով:
Առաքելյան Նարեկ 